Lessen voor levenden

Opeens loop ik in mijn herinnering weer in de bibliotheek in Kaatsheuvel. Ik ben ergens tussen de 14 en 17 jaar en lees het boek van Kübler Ross; Lessen voor levenden, gesprekken met stervenden.

Nu voer ik ze. Voorzichtig en op de tast, wat past, welke vragen leven en tegelijk vanuit verbinding met die vragen die nog niet aan bod kwamen op mijn lippen.

Ik ben nieuwsgierig, naar wat iemand die de dood zo in de ogen kijkt mij te vertellen heeft. Hoe je terugkijkt. Hoe je vorm geeft aan maanden, weken en dagen. Hoe je al iets of alles wil vastleggen voor jouw afscheid.

Soms stokt mijn adem even.Dit grensgebied tussen leven en dood ontroert me, vliegt me soms ook aan. Hoe kwetsbaar we zijn, hoe alles wat je nog wil opeens niet meer vanzelfsprekend kan zijn.

Terug in de bieb van toen. Dankbaar nu; dat ik er mag zijn. En voelen hoe het bij me past.