Vaderdag

Het zijn de kleine dingen die het doen.

Vroeger, toen zangkwaliteiten of liever het ontbreken daarvan, in mijn kleine kinderhoofd nog niet bestonden, zat ik bij een kinderkoortje. Gewoon vanuit school voor de kerk. We zongen op zondagen bij de gezinsvieringen en soms bij een huwelijk of begrafenis.

De meeste liedjes ken ik nog uit mijn hoofd. Eindeloos geoefend bij meester Frijters die met zijn enorme handen de maat probeerde aan te geven. Een van die liedjes zit in mijn hoofd vandaag. Het is oorspronkelijk van Saskia en Serge:

Dat kleine beetje zon waar je al weken lang op wacht.
Die uitgestoken hand die je van hen niet had verwacht.
Dat kleine bosje bloemen en precies op dat moment.
Die onverwachte brief als je alleen of eenzaam bent.

Refrein:
‘t Zijn de kleine dingen die het doen die het doen.
‘t Zijn de kleine dingen die het doen (2x).

Die kinderstem die kleur geeft aan een saaie grijze dag.
Dat onverwacht gesprek toen je ‘t allemaal niet meer zag.
‘t Was even net als vroeger en je kreeg weer een ballon.
Het geeft je leven kleur, er is ineens een beetje zon.

We leven in het groot, we maken veel te veel mis waar.
We praten wel, maar luisteren zelden naar elkaar.
We kijken naar een punt en veel te weinig om ons heen.
We zien geen kleine dingen en dus blijven we alleen.

Hoe belangrijk kleine dingen zijn ontdekte ik al vaak in mijn leven. Kleine gebaren, kleine momenten, een knipoog op het goede moment of die kop koffie die je wordt aangeboden.

Vandaag mocht ik een zorgen dat de as van een papa op vaderdag thuiskwam. Daags na de verjaardag van zijn oudste, de eerste zonder hem en toch met hem er helemaal bij in zoveel kleine dingen.Gisteren kon het helemaal feest zijn en haalde ik in stilte voor hen de as op om die vandaag thuis te brengen. Kleine moeite en toch zo fijn om te kunnen doen.

Zojuist kreeg ik een foto, de kaarsjes branden en papa is thuis. 

Voor welke papa die een kind mist 
of welk kind dat een vader mist 
doe jij vandaag iets kleins misschien?